Kara Talih Şiiri - Hanifi Kara

KARA TALİH

Çile çeke çeke sevdâ peşinde
Şu dîvâne gönlüm yeldi, yelecek.
Aşkı gizlemeye gerek kalmadı
Eller hâlimizi bildi, bilecek.

İlk sensin gönlümün dalına konan
Bu kadar kimseyi sevmedim inan
Nefsi hesabına bizi kıskanan
Ner'deyse kahrından öldü, ölecek.

Aşkın çeşmesinden her yolcu içti
Ferhat, Mecnûn, Leylâ... bu yolda göçtü
Bugün yarın derken bir ömür geçti
İşte gül benzimiz soldu, solacak.

Deli poyraz gibi durmadan estim
Elimde kırıldı su dolu testim
Seni bilmem amma ben ümit kestim
Kavuşmak mahşere kaldı, kalacak.

Aradım bir leke yoktur kökünde
Menekşe, gül/sümbül senin kokunda
Umarım Mevla'dan hem de yakanda
Kara, talih bize güldü, gülecek...

Hanifi KARA