Serin eser rüzgârı sonbaharın,
Dökülür yaprakları ağaçların.
Sararıp solmuştur yüzleri,benizleri,
Kokudan,dökülen yaprakların.
Sonbaharda kopan sarı yaprağı,
Olası değildir yeniden dalına takmak.
Artık onun topraktır son durağı,
Olmuştur artık o bir kuru yaprak...
Bakar dalda kalan diğer yapraklar,
Toprağa düşen yaprağa üzülerek.
Rüzgârın önünde savrulur,
Bazen uçarak,bazen sürünerek...
koparıp yere düşürdüğü rüzgârın,
Başı havada gezerken özgür...
Kaderi olmuştur sürünmek her yaprağın,
Tutsağı olmuştur artık kara toprağın.
Yatar toprağın altında,karanlıklarda,
Uyur,kara toprağı bedenine sarar da.
Bir ışık,bir ses,bir işaret bekler,
Yeniden dirilmek için ilkbaharda.
Kayıt Tarihi : 17.8.2014 16:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!