Kara Sevdana Ver Şiiri - Yaman Karaca

Sana olan düşkünlüğümü, cahilliğe yorma sakın.
Her an seni özlememi aptallık sanma, değildir.
Seni umarsızca beklediğimi deliliğime,
Senden başkasını hayatımda istemediğimi,
En güzel yıllarımı senle mahvettiğimi salaklığıma vurma.
Senden vazgeçemediğimi,
Bir adım öteye gidemediğimi,
Delirmiş bir halde seni çaresizce beklediğimi
Sakın akılsızlığıma yorma.
Öyle bir gam, keder sarmış başımı ki…
Karanlık dediğin sanma ki yalnızca kör olmaktır,
Karanlık dediğin aslında soğuktan yanmaktır.
Hayatımdaki bütün ışıkları senden ibaret sanmışlığımı,
Sen diye yanan yüreğimdeki aşkına ver.
Çekip gidemediğimi sana olan sevgime,
Gözlerimden akan yaşları,
İçimi sızım sızım eriten kara sevdana ver.

Senden uzak duramadığımı deliliğime verme.
Sana bu denli bağlı olmam, her yerde seni aramam,
Her şeyde seni anmam, sana olan bu bitmek bilmeyen,
Her aklıma düştüğünde beni perişan eden aşkındandır.

Böyle bir sevgi olamaz deme sevdiğim.
Ben şu garip hayatımı sana feda etmişim.
Bir gülüşüne umutlar asmış, beklemişim.
Ne zordan kaçmışım ne de vazgeçebilmişim.
Böyle garip davranmamı saflığa yorma sakın.
Her gün içimi çürüten, beni yiyip bitiren
O içimdeki deli sevdana ver.

Ben seni sevmekten başka ne yaptım ki?
Sana umut bağlamaktan, seni mutlu edebilmek için
Kendimden bile vazgeçmekten başka ne yaptım ki?
Bir yol mu kaldı senin için yürümediğim?
Bir dostum mu kaldı sen mutlu ol diye bırakmadığım?
Bütün bunları aptallık sanma sevdiğim,
Aklımı başımdan alan o kara sevdana ver…

Yaman Karaca