Kara Sevdalı Tren Şiiri - Hüseyin Bölük

Almata Çimkent arasındayım,
Bir ben bir de hasretimi sırtlayan kara tren!
Geceye bürünmüş raylardayım,
Sahip olduklarına şükretsin Rabbini seven!

Sevdam yollara düşmüş katar katar,
Tanrı Dağları’nın ayak ucundan.
Geçtiği yerleri için için yakar,
Bakakalır ahali ardından!

Yükünden midir geceyi yırtan çığlığın,
Karanlık bile ürperip yol verir!
Dök içini bozkıra, kara sevdalı tren,
Belki yüreğine bir damla su serpilir.

Gece boyu dövüp durdun rayları,
Anlarım; ne sevdalar ne kederler taşırsın!
Süzülür, kimi efkar kimi hasret gözyaşları,
Belirir elbet çizgiler, hele bir tan yeri ağarsın!

Yan kara sevdalı tren!
Semaya ulaşsın ışığın.
Yıldız misali gök kubbede asılı kal!
Kal ki başı dik yürüsün yaren,
Bu sevda bitmez desin,
Ağarsa da saçlar, bükülse de bel!

11.01.2019
Almata- Çimkent treninde sabaha karşı