Kara Liman Şiiri - Ebru Ünver

zor geliyor beklemek bu kara limanda
sürekli firtina, sürekli yagmurlar var
bu yagmurlara ve bu firtinalara ruhum daha fazla dayanamiyor
icim aciyor
cok yaniyor canim
yüregimdeki yaralarim kabuk baglamis
durmaksizin aciyor, kaniyor

yok, kimse yok ki bu yaralarima merhem olacak
nasil bir bekleme bu
kimi bekleme
neyi bekleme
hasretlerde yandigim kimin icin, ne icin
nedensiz bekleyisim
yanagimdan süzülen gözyaslarimi silecek kim
yoo
beklemeyecegim
kaderimin beni yeni oyunlarla karsilamasini beklemeyecegim
off allahim
isyan etmiyorum
ama azicik kader verseydin bana
ne olurdu
bende senin kulun degilmiyim
ben neden hep beklemelerdeyim
neden ertelenmekte hep saadetim?

neden bu kara liman
neden ufku görünen bir sahil degil
neden kara bir liman
icinde korktugum, kayboldugum, sizlandigim, agladigim icin icin
NEDEN

ve neden hep neden diye soruyorum kendime
bitmez mi ki bu cile
ayriliklarim bitmez mi
kaderim nasil bir oyun oynadi bana
neden beni secti
benim günahim sevmekmiydi?

ben haketmedim mi
gülmeyi
sevmeyi
sevilmeyi....
neden hakettiklerim sadece karanliklar
yanlizliklar
gözyaslari

gözyaslari her kara limanda tükettigim?