bir kalbin taşıyabileceği
en ağır yük umut muydu,
ki yitirdikçe umutlarımızı
koflaştı kalplerimiz.
söylerlerdi hep,
hep söylerdik
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta