Kara Kız Şiiri - Selahattin Bakır

Öfke çaldı kapıyı
Işıklar söndü birden
Dindirilmez bir pişmanlık doldurdu içimi
Sessizce çöktü uykularıma

Alabildiğine hür
Bir rüyaya daldı gözüm

Gül kokulu kara kız
Karaydı saçları
Karaydı teni

Kara bahtlı kara kız
Parlamıyordu kömür gözleri
İçten içe ağlıyordu
Unutmuştu gülmeyi dudakları

Sessizce baktı gözleri
Sessizce sordu
Öfkesi vardı yüzünde
Dağlanmıştı yüreği

Gül kokulu kara kız
Karaydı bahtı
Bilemezdi ki ateşi
Yanmayınca içinde
Bilirim ben ateşi
Yandım çünkü içinde