Kara Kız Şiiri - Hidayet Şakalar

Dut dibinde taş üstüne oturup
Yollarıma bakmaz gayrı kara kız.
Sağ yanını bastonuna yatırıp
Dertlerini dökmez gayrı kara kız.

Gönül yaylasının baharı gelmiş,
Diktiği fidanlar çiçekle dolmuş,
Erik ağacında çapası kalmış,
Bir kök bostan ekmez gayrı kara kız.

Toprak evin uçan “süyüklerine”,
Serçeler doluşmuş tümseklerine.
Babamdan hatıra “yüklüklerine”,
Gam yükünü yıkmaz gayrı kara kız.

Bulut gibi dağlarına çöksem de,
Sel misali ovasına aksam da,
Bir yürüyüp bir geriye baksam da,
Ardım sıra çıkmaz gayrı kara kız.