Kara Kız Şiiri - Sakaoğlu Hasan Küçük

Karakız kara sevdam idam fermanı yazar,
Her gün öldürür beni, yeni bir mezar kazar.

Dizer hatıraları, tutar beni hızara,
Acımaz canlı canlı koyar gider mezara.

Hiçbir günüm yoktur ki elinden kurtulayım,
Onsuz nefes alayım, bir gün dertsiz olayım.

Başımda kara sevdam, esiyor kara yelim,
Doldukça yüreğime boğuyor beni selim.

Selim ile yelime değirmen ettim onu,
Öğütür acımadan ateşe atar unu.

Her ateşe atanda sarar bir kara duman,
Yandım Allah’ım yandım, Karakız’dan el aman.

Hiç insafın yok mudur, içimdeki değirmen?
Kız ne zaman bitecek unu ateşe sermen?

Aklına gelmiyor mu bende bıraktıkların?
O hayalime dizip, ateşe attıkların.

Ne ettim sana zalim, arayıp da sormazsın?
Açtığın yaraları bir kez olsun sarmazsın.

Hele eylül ayında öylesine azarsın,
Her ne tarafa dönsem orda mezar kazarsın.

Savaş meydanı gibi unuttuğun o mazi,
Bir görsen ne haldedir yaraladığın gazi.

Ah Karakız Karakız, yüreğimde yara kız,
Her gün öldürüp durma, sen de bir gün ara kız.