Kara kışta doğdum Şiiri - Abdullah Eren 2

KARAKIŞTA DOĞDUM

Seneler den bin dokuz yetmiş dokuzdu
Kış sert ortalık kar sokaklar dondu
Yollar kapalı şehirle irtibat yoktu
Bir Şubat soğuğunda dünyaya geldim

Dört çocuktan sonuncu oldum
Sanki bir umutla doğdum
Anamın duası babamın hayali oldum
Karakışla ben geldim

Evimiz dört odaydı ikisi bozuk
İki ineğimiz vardı üçte tavuk
Yuvarlanıp sanki gidiyorduk
Kara kışla geldim ben

Çok geçmedi bu mutluluk
Anama gelmişti bir hastalık
Doktorlar çaresiz yoktu umut
Kara kış la gelmiş ti kaderim

Yine şubat ayıydı kar diz boyu
Azrail dolaşıyor du bu köyü
Boynu bükük koydu dört yavruyu
Karakışta ölmüştü anam

İki yaşında kalmıştım öksüz
Boynu bükük ve çaresiz
Nasıl asılacaktı annesiz
Karakışla gelen kaderimle

Gök kubbe başıma yıkılalı
Yıllar ne çabuk geçiyordu
Hayat beni savurup içiyordu
Kara kışlar çöktükçe yüreğime

İsmimi Abdullah konduğunda
Kaderim yazılmıştı doğduğumda
Gülmeyecek yüzüm benim asla
Kışında baharında yazında

11,12,2018 Abdullah eren