Kara kaplı dünya Şiiri - Oğuzhan Kosalı

Kırçiceğinin üstüne düşen karın sesiyle gözlerimi actım.
Yine veda türküleri söylüyordu,
İzmir limanından yol almış hüzün dolu bir vapur.
Onu dinledim tek başıma ve bir de;
İmbat esintisi çarpan bu donuk yüreğimle.

Hırçın deniz öfkeliydi yine bu sabah.
Güneş parıldamıyor artık gözlerime.
Neden kara bulutlar toplandı yeni doğan sabaha karşı?
Neden umudun tükenişiyle doğdu yeni bir gün?

Sen gidince ağlamaklı oldu bu sabahlar,
Sohbet etmiyor benle eskisi gibi bu martılar,
Hadi gelde aydınlat bu kara kaplı dünyayı.
Sozsuzluğa doğru uzanan o saf beyaz ışığınla...

Sevgiyi bulupda,sevgiyi yaşayamayanlara.....