Kara kapaklı kitap Şiiri - Kalemsiz Şair 4

Delikli duvarlardan sızan tozlu ışıklar
Ayaklarıma vuran ayakkabım
Ve kalem olmadan yazılan şiir .
Devran döndüğünde zannetmiyorum
ben aynı kalırım
Hiç düşünmüyorum insanların aynı
kalacağını .
Bir değişim var hissettirmeden bizi yakan
bizi bizliğimizden koparan ,
üstlendiğimiz piyonluk görevini
harfiyen ve ne ilginçtir
memnuniyetle icra etmekteyiz .
Eski , kara kaplı bir kitaptan okumuştum ,
her kelimesini aklımda keskin bıçaklar
batarcasına hissediyorum .
" Sonbahar gelince dünyaya
Kasım'ın rüzgarları vurunca
insanların ruhlarına ,
birde bakmışızki
sessiz sedasız
kimsenin göremediği , hissedemediği bir el
yok edecek bu değişimi ,
var edecek bizliğimizi tekrardan . "
Yazıyordu
Kara kapaklı kitabın son sayfasında.
İşte bu sözler beni takip ediyor
bugünlerde çokca uykumdan
uyandırmak istermişcesine .
Ve bende hayretle tekrar ediyorum
kendi kendime
" Estağfurullah , Estağfurullah...  "
Affedilmeye en çok ihtiyacım
olduğu bir vakitte
zafer çığlığından başka
duymak istediğim tek sesin
kıyamet sesi olduğunu
ben bile tahmin edemezdim
eskiden ; ham , pişmeyi bekleyen
ruhum olsaydı .
Talan olmuştum sanki bu sözleri
okuduğumda ,
bir irkilmedir ki anne karnından
yeni çıkmış bebekken yediğim
tokattan
beridir yaşamamıştım bu hissiyatı .
Tövbe tövbe ...
Ben bir daha yapmam ,
anlamaya çalışmam dünyayı
ve alışmayada çalışmam .
Bir adım daha yaklaşmıştım ,
bire bin katarak geri dönüyorum adımımdan .
Binden birini seçiyorum hayallerimden
sadece .
Hoşçakalın .
Ölmeden önce ölmeye gidiyorum ...

19.11
4 kasım cuma 2022