Kara Kan Şiiri - Dursun Özden 3

kara kan

ırmak özüne akmaz, ay geceye-güneş eceye-yan bakmaz ozan heceye
sorguda-yargıda-aşta-işte-sevişte, yaşama dokun-dön, kent yüzü köye

yemen ellerinde mihralibey çığlığı-huş ağıdı, tam o an-yürekten vurulur
ana vatan bereketi kan toprakta yoğrulur, ata tohum can çekişir-durulur

'kara kaş-gözleri elmas’ diyen ozan, kınalı-sürmeli zahide’ye kurban olur
göçün ucu akköprüyü dolanır, kara tren mi-kara keçi mı yol alır? iz bulur

kara dağlar kar altında kalınca, ulu-yüksek zirveler eğilir, o dağlar kavur
dağlar bizim otağımız, biz dağların desteği-gücü, dayanışma pek vakur

karagöl donar-sessiz-o karanlık aşklar durulur, baharkız sevdaya tutulur
kanayan, yorgun-vurgun, şiir şavkı bitik gece, yarını tok-oruç, son savur

ey can! uyan bu karanlık uykudan, kalk ayağa, bağır bağır! 'millet şarkısı’
söyleyen, kırık-yitik, delikan-firari, çılgın canları, aşkla ceme-cenge çağır

bülbülün aşkı, gül ile dikendir ve dostun gülü-seyirlik bayrağı yarıya indir
pohpoh zamanı-sinsi alkış kibirdir-kalemi kırılan dervişin suçu ağır-kindir

ata izi çığır, susma içten-yanık türkü çağır, yaylaklarda sarı sıcak serindir
ey! şafağı ilk öpen çocuk-yeni nesil; 'korkma-sönmez' o yarınlar senindir

'dağ başını duman aldı' gün doğdu-gün döndü-yanan kitap alevi tenindir
kardelen çığlığı-aşk ateşi harda, şiir yangını son dizeye imge, uyak bindir

kanlı mayın tarlasında çiçek sula-karanlığı yok et, kaçan barışı yere indir
yetim canları sevindir-acıları dindir, ant içilen çığlık özgürlüktür-yemindir.

dursun özden