Kara kaderim Şiiri - Tuncay Akdeniz

Yastığım taş oldu yorgan toprağı
Serdi minderimi yere kaderim
Yeşermez gönlümün dalı yaprağı
Yazmış ikbalımı kara kaderim

Sinemi yaktıkça bu aşkın narı
Yükledi üstüme gamı efkârı
Çok dolaştım gurbet denen diyarı
Bulmadı derdime çare kaderim

Eyyübu yarama ilaç kâr yetmez
Yürek acımadan can belli etmez
Düşenin elinden dost bile tutmaz
Attı beni bir kenara kaderim

Mecnunu Leylanın çölüne saldım
Şirin'in aşkıyla dağları deldim
Aslı'nın aşığı Keremi oldum
Yandırdı sevdamı nâra kaderim

Yusuf gibi kaldım; Mısırda köle
Aşktan nehir oldum akıttı nile
Bülbül gibi figan ederken güle
Hasret koydu gül-i zara kaderim

Herşeye kadirdir yoktan var eden
Eder mi beni hiç hiçe yâr eden
Kul Tuncay'a bu dünyayı dar eden
Saldı human'ımı zora kaderim

--(Human; İnsan,beşeriyet)