Kara Hüzüne Battık

Bu ayrılık, yaşam düzenimi bozdu
Neşeli ruhumu, alabora etti
Sanki biri, derimi bıçakla yüzdü
Öyle bedbaht düştüm ki, canıma yetti

Sen gidince, zindan gibi oldu hayat
Hayalini kurduğum, bu değildi.
Kalmadı hiç tadım, her şey oldu bayat
Sıkıntıdan boynum, yana eğildi

Karşında duran adam, kabahatlıdır
Kaliteli bir yaşam, sağlayamadım
Gidişin içimde, müzmin bir yaradır
Ben seni eve, niye bağlayamadım

Sende giderken, aşağıladın beni
O gün bugün, kendime gelemiyorum
Aslında taparak sevdim, gülüm seni
Başım düşsün ki, yalan söylemiyorum

Alışamadım bebişko, sensizliğe
Yokluğunda, bir kez bile gülemedim
Ben neden oldum, bu evde sessizliğe
Bu yüzden, kendimi hiç affedemedim

Her gün camdan bakıp, isyan ediyorum
Bu acı hayat, yalnız başına geçmez
Kendi kendime, lanetler ediyorum
Gülücüğün olmadan, bu ömür bitmez

Oldu bitti, giden yolcu gitti artık,
Alıştım sensizliğe, diyemiyorum
Gönlümde bende, kara hüzüne battık
Elim durumu, kabul edemiyorum

Biliyorum, yazmasa da hiç bir yasa
Senin kara gözünde , ağlamam ayıp
Fakat nazlı çiçeğim, bu ömür kısa
Ayrı geçen her anımız, acı kayıp

Doyasıya mutluluk, yaşatamadım
İstediklerini alıp, veremedim
Hiç bir hayalimizi, başaramadım
Seni yeterince, mutlu edemedim

Şartlı da olsa, bir şans daha ver bana
Hatamı telafi, etmek istiyorum
Kötü günleri, unutturacam sana
Senden bir, centilmen tavır bekliyorum

Yokluğunda, ruhumla barışamadım
Sen diye, resmini koydum koynuma
Sensiz gönül sıkıntılarımı, aşamadım
Sarıl artık, kollarınla şu boynuma