Talihsizlik dolu dizgin peşimde
Kara günler bırakmadı yakamı
Dünya yanar adeta ateşimde
Kara günler bırakmadı yakamı.
Gece yarısı kapımı çaldılar
Postallarla odamıza daldılar
Topladılar kitapları aldılar
Kara günler bırakmadı yakamı.
Çoktan bulmuşlardı zaten çözümü
Gale bile almadılar sözümü
Sıkı sıkı bağladılar gözümü
Kara günler bırakmadı yakamı.
Ellerime kelepçeyi vurdular
Sorgumda suali çapraz sordular
Engizisyon mahkemesin kurdular
Kara günler bırakmadı yakamı.
Başucumda marksistleri övdüler
Allahıma kitabıma sövdüler
Ruhum işkencede,cismim dövdüler
Kara günler bırakmadı yakamı.
Fikri düşünceyi hep suç saydılar
Dört duvarda yıllarımı çaldılar
Neyim var neyim yok hepsin aldılar
Kara günler bırakmadı yakamı.
Kara bulutlar sarınca her yanı
Unuttuk çoktan yatağı yorganı
Getirdiler sehpa ile urganı
Kara günler bırakmadı yakamı
03.02.2000
Ahmet DutKayıt Tarihi : 11.1.2010 21:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dilerim bundan sorası aydınlık olur ülkem ve insanlarının.
ULUCANLAR CEZAEVİ ZİYARETİM SONRASU UZUN ZAMAN KENDİME GELEMEDİM.
Kutluyorum değerli şiirinizi ve sizi Ahmet bey. Nicelerine. Esenlikle...
TÜM YORUMLAR (1)