Kara Gül Şiiri - Yakup Ersen

BİR GÜL VARDI
ADI SEN KOKUSU SEN..
VE GÜNEŞ VARDI
SADECE YAKAN SADECE SICAK
SEVERDİ GÜNEŞ GÜLÜ
VE KISKANIRDI BÜLBÜLLERDEN
VE BÜLBÜLLER VARDI AĞZI LAÇKA
AĞIZLARI PİS KOKAN

VE BİR GÜZ MEVİSİMİYDİ
YAKTI GİTTİ GÜNEŞ GÜLÜ
SADECE SEVİYORDU
VE ERKEKÇE GİDİYORDU
AMA BİR DAHA DÖNÜP BAKMADI ONA
BULUTLARIN ARKASINA SAKLANDI
BÜLBÜLLERDEN KISKANDI
VE AĞZI LAÇKAYDI
AĞZI PİS KOKUYORDU BÜLBÜLLERİN

O GÜNEŞ GİTTİĞİNDEN BU YANA
KARA DEDİLER TENİ SEN KOKANA...

EKSİK OLSUN DEDİ GÜL
GELMESİN GERİ
ARAYIP SORMADI GİTTİĞİNDEN BERİ
SEVSEVDİ ÇIKARDI SAKLANDIĞI YERDEN
BEN ONU DAHA ÇOK SEVERİM BÜLBÜLLERDEN

DİYE DÖKTÜ İÇİNİ GÜL
AMA KARAYDI ADI
AMA BEYAZDI TENİ
O DA SEVİYORDU
BİR MELEK GİBİYDİ
ODA ÖZLÜYORDU...

SONRA BİR GÜN
APANSIZ BİR YILDIRIM DÜŞTÜ GÖK YÜZÜNDEN BAHÇEYE
TENİ SEN KOKAN KARANLIK BİR GECENİN ŞAFAĞINDA
BULUTLARIN ARKASINA SAKLNAN GÜNEŞİ GÖRDÜ
VE GÜNEŞ HİÇ GİTMEMİŞTİ

KAVUŞMAK İSTEDİLER
ARADA DAĞLAR VARDI ARADA UÇURUMLAR
SARILMAK İSTEDİLER
ARADA YILDIRIMLAR VARDI
ARADA BULUTLAR

BÖYLE AKIP GEÇTİ VAKİT
GÜL İÇİNE KAPANDI
İKİSİNİNDE KARARDI İÇİ
GÜNEŞTE YAKTI KENDİ KENDİNİ

O GÜNDEN BU YANA NE O GÜL AÇTI NE O GÜNEŞ
BİRİNE KARA GÜL DENDİ
DİĞERİNE ÇİLEKEŞ...