Kar Tanesi Şiiri - Yakup Ersen

''Uzat dedi ellerini..
bağlandı bileklerim saçlarından ördüğü kelepçelerle...
sıktı boynumu..
Gözbebeklerimde izledi can çekişmelerimi....
Yürü dedi karanlığa doğru..
Yürüdüm...

Soğuk bir şubat gecesi...
kimim kimsem yok..
Vahşi bir hayvan gibi kelepçeli ve yalnız..

içimi ürpertiyor çığlıkları sessizlerin
uzaklarda göremediğim yüzlermi var seçemiyorum...
Sabahta olmadı bir türlü
mevsim zemheri mevsim kış...
Karda yağsa fena olmazdı..
madem bu kadar çilem var bir tesellim olurdu..

dizlerimden sızan kana bak...
dermanım akıp gidiyor..
iç çekişlerim yankılanıyor soğuk duvarlarda....
soğuk nefesi okşayıp geçiyor boynumu yalnızlığın...
Kaderin komedyasında uzunca bir tirada yazılmışım...
en çok alkışı alıyorum...
düşüp kalkarken..
izbe bir sahnede...
kül oluyor ağzımdan çıkar çıkmaz küfürlerim
savruluyor ardım sıra..
is kokusu bulandırıyor midesini şiirlerimin..

bu neyin öfkesi ey sevgili..
ben kerbelada yezid değilim...
nesimi'nin dersini yüzen de değil..
Mecnun un aklını ben çalmadım..
ve ben vurmadım Ferhat ı dağlarda,
su gelmesin diye...

Nedir aşka sitemin ne yani sevmişsek..
Sürgünüm neden bu kadar çileli benim ..
zaten hiç bir hayalim gerçeğe hicret etmedi..
ve gitmedi hiç bir mektubum gönderdiğim adrese..
Hiç bir şey gitmedi..
evet hiç bir şey yolunda gitmedi.
Sadece sen gittin..
Ardına bile bakmadan..geçerli bir mazeretin yoktu..
Olması gereken bu dedin.
Ya ölmesi gereken..

yoruldum..Son bir sigaram var paketim ve son bir kibritim.
.Tek bir nefes çekip içime kapatıyorum gözlerimi..

Ve can veriyorum zifiride..Kar yağıyor pekte geç kaldı..Olsun..
Son Gülüşüm kar tanesine Armağan olsun hiç değilse..