Kara Gözlüm Şiiri - Esma Şafak

Neden gittin kara gözlüm?
Sen gidince bu yürek
Başka baharlara filizlendi.
En çorak topraklarda
Açılmamış güller koynunda
Tendeki en ufak bir dokunuşta
Bahar gözlü zalime kenetlendi.

İhanetim hesapsız oldu
Sadık kalamadım kara gözlüm
Sensizlik emanetine sahip çıkamadım..
O yer senin sanırdım
Sadece ve sadece senin.
Nerden bilebilirdim
Bir kaç kaçamak bakışın
Ölümsüz sandığım sevdamın üzerinde
Egemenlik kurma mücadelesini.

Bilemedim kara gözlüm
Alıştığım yokluğuna bağlandım bir süre
Upuzunca bir zaman diliminde.
Sonra o kalıpları yıkmaya çalışan
Sert bir rüzgar esti
Yalnızlığımda sığındığım limanlara..
Sürükledi beni
Duyguların en mahzen dünyasına..
Orada yakaladı ellerimi
Alnımdan öperek sahiplendi.

Ne ümit etmektir ne de bir beklenti
Belirsizliktir en tehlikelisi
Sen gidince kara gözlüm
Kara gözlerimde karardı dünya..
Basmakalıp kalıplardır kurgularımda
Kalıbına sığmayan bambaşka birisi
Bazen gizemli bir ormanın en kuytu köşesi
Kimi zaman da baharın en taze yeşertisi
Bu yalan dünyanın en çılgın hikayesi..

Şimdi bunları sana yazmamın sebebi
Yüreğimden yüreğinin en saklı köşesine
Seslenmek geldi içimden sessizce..
Senden dileğim inan yüzsüzce
Affetmendir beni kara gözlüm
Senden izinsiz sana bağlandıgım
Ve yıllar sonra yine sana sormadan
Bu yüreği bir başka birisine sattığım için
Affet beni kara gözlüm, affet...