Kara Eylül... Şiiri - Zülfikar Yapar Kaleli

Ak yılın kapkara eylül ayında,
Dara götürdüler, çiçeklerimi.
Ezip bunca yıldır düzen suyunda,
Cana yetirdiler, çiçeklerimi.

Güneşi aniden bulutlar sardı,
Rahmet yağacakken, yaprak sarardı,
Gönlünde Mevla’ya muhabbet vardı,
Yere batırdılar, çiçeklerimi.

Gönülden sevdalı ilime karşı,
Yazılmış durulmaz ölüme karşı,
Bunca işkenceye, zulüme karşı,
Ezdi yitirdiler, çiçeklerimi.

Eğdiler kırıldı, eğik durmadı,
Jiletle yardılar yine olmadı,
Susuz bıraktılar çiçek solmadı,
Kara batırdılar, çiçeklerimi.

Kaleli; anla da, sabret duruma,
Malumlar başını soktular kuma,
Cefa, zulüm gördü, ölmedi amma,
Susuz bitirdiler, çiçeklerimi.