Canından geçmeye hazır bu beden
Sen hala uzak diyarlardasın
Gel dedikçe mesafeler çoğalıyor
Yüreğim sensizliğin cehennemi
Mavisi alınmış gökyüzünün
Her yanım kara duman
Bir düşte sen kursan
Şimdi düşlerde buluşsak
Verim vermez susuz toprağım
Soluk kaldı dalım yaprağım
Uykular küs boş bekler yatağım
Yastığım kokunu kaybetti sen kokmuyor
Artık martılarda uğramaz limanıma
Selamını kondurmuyor dudağıma
Kokunu kaybediyor mesafelerde
Rüzgârlar koklar seni benim yerime
Rüzgâra mı sitem etmeli
Yoksa martının geç kalışına mı?
Bilinçsizce çoğalıyor
Özlem hasret acı ayrılık fayda vermiyor
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
