Kara Duman Şiiri - Zennehar Yılmaz

Canından geçmeye hazır bu beden Sen hala uzak diyarlardasın Gel dedikçe mesafeler çoğalıyor Yüreğim sensizliğin cehennemi Mavisi alınmış gökyüzünün Her yanım kara duman Bir düşte sen kursan Şimdi düşlerde buluşsak Verim vermez susuz toprağım Soluk kaldı dalım yaprağım Uykular küs boş bekler yatağım Yastığım kokunu kaybetti sen kokmuyor Artık martılarda uğramaz limanıma Selamını kondurmuyor dudağıma Kokunu kaybediyor mesafelerde Rüzgârlar koklar seni benim yerime Rüzgâra mı sitem etmeli Yoksa martının geç kalışına mı? Bilinçsizce çoğalıyor Özlem hasret acı ayrılık fayda vermiyor