Kara delik açılıyor Şiiri - Necdet Arslan

dalgaüstü mavisi
yavaş yavaş geceye yığılıyor
hep görülüyor

yatağı gösteriyor zaman
elleri ne taşır şimdi uykuların
aralıklı kapı eski konsol üşüyen ayna

gecenin inceldiği yer daha karanfil

yollardaki izi sahiplenen yok
kör noktada başka bir şey başka şekiller
varsıllık
birden bire yokluk
ötelerde bir yerlerde
utangaç kokulu gülüşler

sessizliğin dibinde üçüncü gölge
bana da uzat dallarını çilli kayısı
Ötüşüne hayran kalınıyor yusufçuğun

narin ve inatçı
kime nasıl anlatılacaksa bu anlamlar

hiçbir kusuru olmadan
kendini temize çekiyor kedi