Akşam dökülüyor kentin öbür yüzüne,
Güneş şimdi kaybetti çocuksu sıcak yüzünü.
Sokaklarda yaramaz çocuklar bir bir kayboldu..
Köşe başından pembe rujlu sahte fahişe gülüşleri,
Kentin caddelerinde ürkek ve titrek yankılanıyor.
Kaldırımlara benim yalnızlığım lapa lapa kar gibi dökülüyor.
Islaktır artık eski zamanlardan kalan kaldırım taşları,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta