Kara Basan Şiiri - Sevgi Keske

uyanıkken gelir benim karabasanlarım,
gözlerim açıkken gördüklerim,
basıp geçer küçük, kardan aklıma, ne deyim…
ne kadar uzamış insanların boyları,
hangi arada büyümüş herkes…!
dizlerinin biraz üstünde kalmış başım,
küçücük boyum,
ayakların önlerinde durmuşum…
bakıyorum kafamı kaldırıp gülümseyerek aşağıdan,
onlar bana, göz ucuyla süpürerek, yukardan!
gözleri niye bu kadar büyük acaba?
kulakları da çok kocaman…
iyi de, koca ağızlarını neden açmışlar böyle…?
ne kadar keskin ve büyük dişleri var…
korkuyorum, bakmasınlar öyle…!
büyük annelerim öpecekti hani alnımı,
hani büyük babalarım koklayacaktı saçlarımı…
büyüyecektim…
duyulmuyor mu avazım yukarıdan…?
anladım… yine gelmiş karabasan…!
buz eder adımlarımı yukardan kötü kötü bakanlar,
dondurur ayaklarımı gündüzleri, karabasanlar…

22.08.2010