bir gün ellerin benden kopmak zorunda kalacak
gücümüz yetmeyecek, mecalimiz kalmayacak
direnmekten kırılan direncimiz kanarken
kan akacak gözlerimizden
ama en çok susmak acıtacak
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Çok güzeldi gerçekten.Ama hayat bu işte bazı gerçeklerden kaçılmıyor maalesef.İnşallah o durumlara düşmeyiz.Saygılarla.
yüreğiniz dert görmesin kutlarım muhabbetle
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta