*Birlikte yaşamıştık uzun elli beş yılı
*Bazı zaman sevinçli bazen ise kederli
*Evimde huzur vardı sen var iken yanımda
*Ölüm karabulutu çöküverdi bir anda
*O günlerden bu güne sanki sen geleceksin
*Hâlbuki beklemem boş, artık dönmeyeceksin
*Mazideki ümidim tükendi kalmadı ah!
*Demek son yolculukmuş hiç bilemedim eyvah!
*Bu kötü günden sonra açılmaz kara bahtım
*Her saatim elemli her gün daha bedbahtım
*Bu bedbinlik ruhumun içini kemirmekte
*İçimdeki arzular seraba çevirmekte
*Bir küçük tekne gibi sarsılıyor varlığım
*Ah artık kâr etmiyor bunca fedakârlığım
*Sıyrılmaya yetmiyor ne iradem ne gücüm
*Bu kadar ceza için mutlaka varmış suçum
*Demişler ki kuluna zulmetmez hiç Hüdası
*Her bireyin çektiği onun kendi cezası
*Hayalden saraylarım viranelere döndü
*İçimdeki arzular, emeller hepsi söndü
*Bir zamanlar benim de mesut günlerim vardı
*Yüzümden her an için bahtiyarlık akardı
*Kalmadı o bahtiyar günlerimin hiç biri
*Şu zayıf kalbim şimdi hicran ve hüsran yeri
*Kavuşmak o günlere nasip olur mu tekrar
*Kaynaşan muhayyilem bulacak mı istikrar
*Düştüm dert deryasına boğulup gidiyorum
*Bu son sözlerim ile bir bakın ne diyorum
*Ruhumu bu nedenle kemirmektedir keder
*Mezarıyla mezarım olacak mı beraber
Hikmet ÇETİNER – MERSİN
NOT: Dayım Hikmet ÇETİNER’in, vefat eden çok sevdiği eşi, yengem SAADET ÇETİNER için yazdığı bir şiirdir. Yengeme Allah’tan rahmet, Dayıma da sabırlar diliyorum.
Ahmet TANYERİ – DİYARBAKIR
04.01.2012 - ÇARŞAMBA
Kayıt Tarihi : 4.1.2012 17:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)