Kara Bahtım Şiiri - Halil Doğruöz

Hava soğuk üşüyorum
Geceler daha bir uzadı
Kara bahtım gibi karanlık
Battaniyeyi örttüm üstüme
Biraz ısındım ama ruhumu ne ısıtacak
Ruhum ısınsa vız gelir gecenin ayazı
Artık güneş bile doğmuyor dünyama
Sevgilim sonbahar güneşi kadar uzak şimdi
Sesini duyuyorum umutlanıyorum telefonda
Resmine bakıyorum özlüyorum
Yüreğimi avuçlarına koydum onunla gitti
Aklımda peşinden
Şimdi yanımda olsa
O da kalbini bana verse
Gözlerime bakıp; seni seviyorum dese
O zaman ruhum ısınır
Yüreğim sence eder önünde
Onu gönlümün kabesi yaparım
Tanrıdan sora adeta taparım
Kabul ederse gönül sarayımın kraliçesi yaparım
Seni seviyorum dese
Ne soğuk dokunur
Ne fırtına ne ayaz
Ne sıkıntım kalır ne acılarım
Yeter ki evet deyip olsun karım….