Kara Ay Işıtmaz Geceyi Şiiri - Adnan Durmaz

cehennem yerin dibinde
zebaniler yukardaymış
dünyanın dört yanında silah sesleri kan
yüzünün yarısı gitmiş fırlamış gözü yalağından
bir karanfil morluğu dudaklarından kalan
bir çift karanlık dehlizdi bakışları
yüzünde anlatılmaz bir kitap
kömür karası yazılmış
binlerce sayfa susan

bilmezdi neden vurulur
uzaklarda bir militan
neden kalabalıklara kurşun sağnağı
o kadar yoksuldu ki düşünemezdi
yer altında kızıl güller açar mı
cehennemin dibi maden
zebaniler yukardaymış
canımı sundum ey oğul
söndürür mü gözyaşları
yer altında yananları

sanki ödül verir gibi
işe alırsın dölümü
kurban bile yanmaz-kanar
sen reva gördün ölümü
kırk boğum kara gövdesi
maden ocağı canavar
bağırsan sesin de yanar
ciğerlerin kora döner
çıkarsan n’olur külümü
ölüler görmez güneşi

yalnızca ağla ardımdan
televizyonlarca yalan
çalınan canlar adına
Allahtan bir rahmet dile
sonra unutur gidersin
vardiya sonralarında
evime her vardığımda
bakışlarımı bilmezsin

ey saltanatlar dünyası
yoksulluğun yeri nere
dünyanın her bucağında
dini nedir naçarlığın
hakkı hukuku nerede
kim verecek hesabını
kömür kararan güneşin
kara ay ışıtmaz geceyi
mehtap öksüz kalmış kimin umurunda
kızımın saçları çiçek
kim koklayıp kim derecek
oğlum daha ilkokulda
yarınını kim verecek
maden ocağı canavar
bir zamanlar insandım ben
şimdi kömür parçasıyım
benim kimim var
benim kimim var
benim kimim var
ADNAN DURMAZ
20.05.2014