“Üşütmeyelim aman! ”
Bundan sonra gece ayaz
Bekledik bak kar geliyor!
İnce ince, o bembeyaz
Özledik bak kar geliyor!
..
Karakışı yaşarım gönül hâlâ ilk yazda
Yaz artığı günüme dökülür kar akışı
Ateşe gerek yok ki teni zemheri yakar
Ya kar yağar ya yağmur yürek donar ayazda
Dün yaya geçtim dağdan beyaz kar sanki ölüm
Aldatır çok insanı meyil verme dünyaya
..
Dışarda kâr var, kâlbimde har var,
Çekip gittin sebepsiz budur efkâr,
Sebepsiz değil ki hıçkırıklar boğar,
Dışarda kâr var, kâlbimde har var.
Mevsim baharmış derler bana ne,
..
Hür olarak verin karar
Güzel insan çok kâr sağlar
Etme hayatta bir zarar
Güzel insan çok kâr sağlar
Öfke yener çok mert insan
Sakın kimseye yapma zan
..
AH GÜLİZAR
Yürek ülkesinin izbelerinde şehla bakışlı ayrılık hiç çekmedi ki hüzünlü gözlerini Gülizar’dan. Hüzünleri öfkelere bileyip limon ağacının dallarında küçük küçük, sarı sarı güneşleri verdi ellerine mutluluk diye ve sonra açınca güneşini, ekşiyen suratını gösterdi ona derviş (b) akışlı Urfa’sı bile. Yenilmiş bir kalbi var demiyorum her şeye rağmen, yenilgileri ile güzelleşen bir yürek ve yürek ülkesinde onu hiç yalnız bırakmayan yaralı ahdesi ve en vefalı dostu ayrılıkla ne çok hüzün biriktirdiler ve ne çok yıkadılar hüzünlerini topladıkları yağmurlarıyla. Neyse ki ayrılıkları bile kendi ülkesinde güzelleştiren iradesiyle cebin değildi ve ne çok kere düştü cidarından yüreğinin, üstelik çevikti de düşüşlerinde. Ehlibeyt ashaplarımı vardı onu koruyan, meramı sıdk’tan yanaydı onun, ondan mıydı ki her düşüşünde ve her olağan ıskalanmasından hayata, yine kaimdi o, her sonralarında bile düşünüşlerinin. Onu umutlara teşrif eden iradenin dimağımıydı yoksa, yoksa mutluluk, anafor kokulu bir ütopyamıydı ki bu kadar gözleri kamaştıran, rengârenk gökkuşağı gibi kendini yakından gösterip, kendine yaklaşıldıkça çok uzaklara kaçan, pencere arkasında sevgilisine gizli gizli bakan yağmur kızın silueti gibi. Sarıkamış’sa daha ilk gün tıpkı bir arus gibi karşılamıştı Gülizar’ı ve tanıttıkça kendini kimi zaman asudeydi, kimi zaman sükûndu ve efil efil başlayan kar fırtınasıyla kimi zamanda feveran bir çığlığa dönüşüyordu Sarıkamış! Kendi yüreğinin zulasında hiç bir şeyi bırakmayıp, beyaz örtüsünün üstünde tüm pinhanların emarelerini ele vererek çirkin realiteleri difüzyona uğratıyordu kar ve Sarıkamış.. Bu şehirde, kar bir kere kapatmıştı 90 bin kardelenin üstünü, bir daha hiçbir şeyi kapatmamaya yeminliydi sanki bu şehir. Ömür takviminin sayfaları boşu savruk ese, şimdi saat tamda tüm umutları umutsuzluk geçe, Doğu’da cehaletin töresi, Batı’da medeniyetin töresiyle yenilgilerin çisesi kaçtı gözlerine Gülizar’ın. Gülizar terör raylarının siluetinden gözüne takılan ahlarını ve dişlerine takılan öfkeleriyle meal verdi sayfalara, akıllar başa gelsin diye! Yazar, kaleme almak için çıktığı Ah Gülizar romanın Urfa yolculuğunda, Urfa’nın müze kent görünümüne “merhaba” dediğinde, Urfa, dar sokakları, eski yapıları ve fonetik esintisiyle Gülizar’ın yüreğini yazarın ellerine veriyordu adeta, her cadde, ve sokakta Ah Gülizar’ı ahlarıyla topluyor gibi oluyordu yazar. Gülizar’ın baba ocağının avlusundan şöyle bir başını uzattığında iki çocuk, ekşi yüzlü o koca yaşlı ağacın etrafında oynuyorlardı! Çocuklardan birinin adı Didare, diğerinin ki ise Gülizar’dı. Yüzü ekşimsi yaşlı ağaç, etrafında koşuşturan Didare ve Gülizar’a, halaları Ah Gülizar’ın efsanesini, sakızlaşmış gözyaşlarıyla ve gıcırdayan höykürmeleriyle anlatıyordu lakin küçük Didare ve Gülizar bu yaşlı ağacın anlattığı yazgıları anlamayacak kadar küçüklerdi. Urfa’da başlayan kaderi aşk, Elazığ, Sarıkamış, İzmir ve Amerika’da soluk alıyor; hayat cümlesinin virgüller sonrası hastanenin iltica noktasında, Iğdır, Erzurum, Ankara, Antalya, Tunceli, Trabzon, Mardin ve Manisa şivesi, fenomeni bir yordamla soluk veriyor insanlığın irkileceği ve tarihin gelmiş geçmiş en içler acıtan bu sentezi romana. Gülizar’ın rapor ettiği bu benzersiz ve çarpıcı romanı okudukça, gücünüzü kaybedecek, adeta bir dizi seyredeceksiniz dimağınızda! Lakin okumadan kimsenin asla ve asla göremeyeceği kadar tutkulu bir sevda, beşikten mezara, Doğudan Batıya, Doğuda kız, Türkiye’de kadın olmak adlı büyük, bir romandır, Ah Gülizar.
EJDER’İN KIZI Dilek EJDER
..
Bir gece yarısı, kar yağıyor pencereme,
Ellerimi ovuşturuyorum,hafiften bir üşüme bende,
İstanbul kar altında bir o kadarda yangın yüreğime
Ve selamsız bir gün sabahın seherinde.
Ansızın gün açar bir bakarsın bembeyaz kar
Halimiz bellidir,bir gün neşeli,bir gün isyankar,
..
Kar ve sen,
Renginize vurgunum.
Fakat; kar donduruyor.
Sen, ısıtıyorsun.
Kar eriyor;
Sen eritiyorsun.
Kar zirvelerde;
..
Işığı tavana vuran sobanin kenarinda
Fokurdayan demliğinden bir bardak çay doldurup,buğulu pencerenden kar tanelerini izlemek güzel şey ama değil..
üşümeyi göze alarak avuçlarini açip,
gecenin karanliğinda bembeyaz kar tanelerini izlemektir sevmek
ve ben yarım bir şair yarım bir sevdali
penceremin kenarinda kar tanelerine bakarak seni düşlüyorum,
Çaresizim,hastayım,cesaretsizim
..
Daha dün gibi günler, ufuklara koşuyor,
Zamanı yakalayıp, en onulmaz yerinden,
Bir heyelan hızıyla coştukça da coşuyor,
Her geçen yıl bir servi ulviliği derinden,
Kar yağıyor saçıma ömür benden düşüyor,
Heyhat! Sana mı yansam! Zamanda ten üşüyor.
..
En bilge kadında da aynı yürek vardır
En cahilinde de
Yüreğini karalamayacağım kadında yûrûdüm ben
Sende
Kar örttü sanırsın çamurlu ayak izlerin
Yürürsün hoyratça
Terbiyesizliğinle kapkara olur kadın
..
Kar yağdı sevindik
kar yağdı süsledi ağaçları
sevindik
Kar yağdı
yalınayak gömleksis
üşüdük
Kar yağdı
..
Kedim küstü bana yüz vermez oldu,
Aman kar beyazım barışsak gayri.
Okşayıp sevmemi hiç görmez oldu,
Aman kar beyazım barışsak gayri.
Mama verdim balık verdim yemedin,
Mart içinde evlenirim demedin,
..
Sözden anlamak için iyi olmalı,
Kötüye söz kar etmez gönlü karadır.
İnsan söz ile değerini bulmalı,
Kötüye söz kar etmez gönlü karadır.
Yüce Allah onlara hidayet versin,
Kötülüğü bırakıp doğruya ersin.
..
Şu hayat içinde benim,
Kar beyazı düşlerim var.
Sevgiye açılır günüm,
Kar beyazı düşlerim var.
Sevgi yüreklerde közdür,
Aşk gönül içinde gizdir.
..
BU SENE YOLLARI KAR BORAN ALDI
29.02.2012
Koyun kuzlamadı bahar gelmedi
Gariplerin yakacağı kalmadı
Kış uzadı bize bahar gelmedi
..
Bu gün karlar yağıyor yüreğime
sana olan hislerim bu gün kardan ince
şiirimde yazılan her kelime
seni tamamlayan bir kar tanesi
kelimeler dudaklarından dökülünce
anlarsın kar içinde yanmayı
bütün manalar dalga misali
..
Anneciğim baksana
Dışarda kar yağıyor
Sobaları yaksana
Dışarda kar yağıyor.
Yazlıkları koyalım
Kışlıkları alalım
..
Kar
Burada durup karın dinmesini beklemeliyim
Üzerime düşen her kar tanesinin sorumlusu sensin tanrım
Benim ellerim nasırlı kara süremem elimi
Kanda kar
Dilde kar
Kardeşim elini kara bulama
..
kokunu duydum
kar altında şehrim,
heryerde sen kokusu
ben senin kar kokunu sevdim
karaltında kayboldu ışıklarım
sokak lambalarının ışıklarında uçuştun
her yerde gölgelerin
..
Bahar gerek mevsimlere, yalnız kış-yaz kâr etmez
Sevda hayattır, kitâbını oku-yaz kâr etmez
Gönlünün derinliklerinde saklı o defîne
Toprağı dünyânın merkezine dek kaz kâr etmez
Sevdâyı meyhânede, sazda sözde arama hiç,
..
Karanlıkta ben yine bir başıma
Kar kaplamış soğumuş bir gece
Sanki kar değil hüzün kaplamış yeri
Yine senin derdindeyim
Yine sensiz günlerdeyim
Sıcak bir uyku kaplar tatlı bir de acı
..
Yarim, şimdi en soğuk günleri karakışın
Bir bak, içimi ürpertsin o derin bakışın
Kimi kar kimi fırtına yüklü bulutlardan
Lapa lapa yağışın, şimşek şimşek çakışın
Aşk gergefinde işlenmişçe kar taneleri
..
Dünya var olduğundan beri kaos, kavga ve savaşlar hiç eksik olmamıştır yeryüzünden. Kime ne faydası var savaşların diye soracak olursanız, buna da verilecek tek cevap sadece silah şirketleridir. Düşün bir kere silah şirketlerinin üç beş tane patronu ve binlerce çalışanından gayrı savaşın hiç kimseye faydası olmayacak. Geride binlerce ölen, yaralanan kadın, erkek, sabi sübyan. Kullanılan kimyasal ve nükleer silahlar yüzünden onarılamayacak kadar tahrip edilen tabiat varlıkları ve tarihi eserler. Silah şirketinde çalışan bir baba, kazandığı parayı iki oğluna bir kızına yedirirken hiç düşünmeyecek mi ''Benim çocuklarım güzel okullara giderken Irak'da Afganistan'da, Somali'de çocuklar sapı sapır toprağa düşecek ve onların oyuncakları sahici silahlar olacaktır.''
Daha önce yapılmış iki dünya savaşı da savaşa giren ülkelerde ve halklarında büyük maddi ve manevi zararlara yol açmıştır. Bunu kesinlikle inkâr edemeyiz. Bu savaşlardan sonra meydana gelen yıkımları onarmak ve o toplumları eski hallerine, yaşayış şekillerine geri döndürmek yıllar almıştır... Japonya İkinci Dünya Savaşında iki milyona yakın insanını kaybetmiştir ve sanayi gücü olabildiğince zayıflamıştır savaş öncesine nazaran. Savaştan sonrada kaybeden tarafta olduğu için teknolojik üstünlüklere sahip çok gelişmiş bir ordu kurmasına izin verilmemiştir. Almanya ve İtalya'da hakeza aynı durumlara düşmüşler ve savaştan sonra toparlanmaları uzun zaman almıştır...
..
Senin gözünde Kar zerresi kadar etmiyor bu aşk .o kucumsedigin kar zerreleri olmasa. o müthiş ve devşetli kari ne olsuturacak? kar zerrelerinin rüzgarda savrulduğu gibi savrulmustu senin aşkın .aşksiz kar yagmiyacagi gibi ask siz bu sevdada olmiyacakti .Ve sonra kar zerreleri erimeye başladı . o kızgın güneşin karşısında her geçen salise daha da çok eriyordu. aynı bizim aşkımız gibi savrulmaya mecali kalmıştı adeta bu aşkın. ve bittim bitecem diyordu. küçümser tavirlarla yanıma geldi artık dayanamıyorum dedi. elleri usurcesine çekip gitti.
..
