Kar yığını altında kalan bir mektup olma ...

Yağmurlarım, beni cepheye sürün yağmurlarım
Elimden her ölüm gelir, ne ölüm olsa yaparım

hüznü alaya almak gibiydi önce, sonra kelimelerin arasında kıvrılan bunca sis ve umursayıştı üstü örtülü.. ve ölümcül olabilirdi elinden geldiğince, beklemenin getirdiği bir noktayla kendini tanımlayan, şu cevapsız mektuplar.... müthişti yine.. kutlarım nilgün hanım.. teşekkürler şiire, saygılar..

kızın yarısı bile yeter,dünyayı dünya yapmaya...olmayan yarısı mı,söylemişsin ya Nilgün,yılanın ağzında..:)şimdi dedim,bu yılan neden anakonda!..'anasına kodum' meselesinden dolayı mı acaba!..:)koyarlar anam,koyarlar...koduklarıyla kalmazlar,yılan olup yutarlar bile kadın milletini..çünkü açlar,çünkü aşka açlar bu yılanlar:)

'denize bakan pencere' imgelemi vurdu asıl beni...hani tutup duyumsadıklarımı anlatmaya kalksam,sözlüğüm yetmez...en iyisi mi ben kaçayım kendi denizime doğru...belki bir gemi gelip alıp götürür beni...uzaklara,en uzaklara...arkamdan ağlasın işte pencereler:)))

kulayarak selam ile...

Kendisi tanımlıyor, kendisi tasnif ediyor, kendisi gerçekliyor, kendisi yapıyor sağlamasını.. Kendisi arıyor şiirde kendisini..

Şiir, her şeyi,yepyeni anlamlara sürükleyebilen,hayret sanatı sanırım..

İkili denklemler, üçlü üçlemler,dört başı mamur gariplikte geometriler...Sözcüklerin, cümlelerin, acıtıcı müstehzi bakışları eziyor insanı şiir boyunca.

İnadına gülümsemek, kahkahayı küçük gören gülümsemek..

Sineye batan kavisler var şiirde..

Yüreğinize sağlık gönlünüzden
damla damla akan sevgi dolu duygularınızı
sel misali aktarmışsınız
bu güzel şiirinizi ve sizi
gönülden kutlarım
sizi Saygı ve Sevgilerimle.

Şiirdeydim.
Salt kendisi için yazılmamıştı bu dizeler ve güzeldi.
Kutluyorum Sayın Şair.

Nicelerine.Erdemle.