Kar Yağıyor Şiiri - Fikret İzgi

Kar yağıyor iklim tanımaz bir şehirde
Usul usul sessiz ve ürkek
Ve öylece bulutlar kaplıyor dağların eteklerini
Bembeyaz bir bedene kara kefenler giydiriliyor sanki

Ürpermek diyorsun
Çok eskilerde bıraktım o duyguyu
Artık korkmuyorum bile
Unuttum korkuyu
Gülmek, mutlu olmaksa, bir efsane şimdi
Hatırlamayan zihnime

Korkuyorum diyorsun seviniyorum
Bırakmamış duyguları bir celladın eline
Oysa benim efsane saydıklarım senin zihninde
Ve yine kar yağıyor iklim tanımaz o şehre
Üşüyorsun seviniyorum
Kaptırmamış hislerini bir celladın eline

Cehalet diyorum o zaman
Duyguların varsa cehalet yol bilmezliğin
Halbuki üşümezsin bir kalpte cehalet senin üşümüşlüğün

17.02.2009