Kar yağıyor… Şiiri - Mustafa Cilasun

O kadar sessiz
Ve yumuşak ki!
Her tarafı kaplıyor,
Bir karartı bırakmıyor.
Tenime ve içime
Bir ferahlık veriyor…
Bembeyaz taneler,
Bana konuyor.
Bir abartı,
Yapmacık tavırlar yok,
Olduğu gibi çok sade…
Kıyafetimi,
Tenimi ve yüreğimi
İhya ediyor.
Bir beklentisi yok,
Cilve naz yapmıyor.
Tende ağırlık oluşturmuyor,
Asla yormuyor.
Kendini fark etmem için,
Şekilden şekle girmiyor.
Her gün bir kıyafete,
Saç bakımına ve makyaja.
Asla ödün vermiyor,
Sade ve yalın geliyor.
Kar, kendi halinde,
Yağmaya devam ediyor…
Evlerden çıkan çocuklar,
Kayıyor, oynuyorlar...
Kardan adam yapıyorlar,
Kar hiç alınmıyor…
Atlar, arabalar, hayvanlar,
Ve yayalar onu çiğniyor…
Hoş görüsü galebe çalıyor,
Öylece salınıyor.
Ağaçları, dalları, çatıları,
Ve minareleri unutmuyor.
Ne derler ki demiyor,
Tevazuu kuşanıyor geliyor.
Kimseler asla seslenmiyor,
Onu zorunlu misafir ediyor.
Kalbimiz ahengini oluşturan,
Anlam katan sevgi,
Bir karşılık beklemeden,
Eneyi öncelemeden,
Kimselerden
Bir şey beklemeden,
Kendiliğinden!
Fedakârca yaşanmazsa, o sevgi olmaz!