Kar Yağıyor Şiiri - Çetin Hacıfettahoğlu

Dışarıda Kar Yağıyor Ne Güzel Omzunda Uyumak
Kalk Diyorsun
Yalın Tabanlarla Karda Koşalım
Soğuk Bedenimi Isıtan Bir Teklifle
Hissetmeden Kanımız Donar Ayak Parmaklarımıza
İçimde Irmaklar Dolaşır
Kar Yağıyor Sen Koş Diyorsun
Koştukça Kirpiklerine Düşüyorum
Saçlarında Hüzünlü Buz Sarkıtları
Her Çarptığında Yüzüme
Sakallarıma Dökülür Kan Pıhtıları
Kucağından Akıp Gidiyorken Soğuk Rüzgar
Ben Ateşlerinde Yanarım
Etrafım Gelin Duvaklarıyla Doluyken
Nasıl Koşmam
Kar Nasılda Yağıyor
Ardımda Milyonlarca Ak Kapılar
Döndükçe Kaybolan Kapılar
Bulmak İstemediğim Ayrıntılar
Kırmızı Kazaklarım
Ve Sensizlik Ayak İzleri
Hepsi Bembeyaz Artık
Ne Önümü Nede Arkamı Seçebiliyorum
Tek Gördüğüm Senin Kar Tutmayan Gülüşlerin
Ve Ardından
Çukurları Buz Tutmuş Gamzelerin…