Kar yağdı dağlarıma

Göz gözü görmeyen
Issız dumanlı dağların ardında kaldım
Sis çökmüş dağ yamacı yollarına
Rüzgârların kulakları sağır eden çığlıklarında
Göz gözü görmeyen fırtınalarla
Tipiye tutulmuş serce misali çaresizim
Keskin, can yakıcı rüzgârların sert esintisiyle
Dağlarda hüzün dolu
İnsanlığın bitişi gibi ölüm sessizliği var

Hani nerde,
Özgürce sarp kayalarda oynaşan yaban keçileri
Hani nerde,
Gözünden bir şey kaçmayan mavi göklerin kartalı
Hani nerde,
Baharında yeşermiş çimenlerde açan çiçekler
Hani nerde
Buz gibi şırıl, şırıl akan sular
Hani nerde
Kavuşmak için meleşen koyun kuzular
Hani nerde
Kavalıyla sevdasını
Sevdiğine duyurmaya çalışan dertli çoban
Sanki kıyamet kopmuş gibi
Ölüm sessizliği kaplamış dağları

Üzerimde abam ayağımda çapula
Elimde asam
Sığındım sarp kayanın kollarına
Sarıldım sımsıkı kalın abama
Yasladım sol yanımı kara taşa
Yol bulup gelemem
Sis çökmüş göz gözü görmüyor
Görünmüyor adımlayacağım yerler
Uzaklardan aç kalmış
Kurt sesleri gelir kulağıma
Yüreğim korkular sarmalında
Titrer elim ayağım
Kalksam yol almaya
Sığındığım yerden çıksam kurtlar pusuda
Birbiri ardına atılan adımların görünmez olur izleri
Aç kalmış kurtların
Keskin dişleri arasında olmayı düşünmek
Ürpertiyor beni

Sığındığım sarp kayanın sığınağından
Çıkışım mümkün değil
Yavaş yavaş kayboluyor gücüm takatim
Hipotermi ’ye tutuldum
Elim ayağım yavaş yavaş
Kaybediyor gücünü kuvvetini
Bedenim kaskatı kesilecek
Kimse ulaşamaz bu dağlarda
Allah’ım güneşin parlak yüzünü göster bana
Vakit yok,
Varıp sarılayım sevdiklerimin boyunlarına
Yüreğimde, tükenmeyen umutlarım
İçten gelen dualarımla
Üzerime yığılan karı boranı
Yavaş yavaş silkiyorum
Daha ne kadar çaresizliğe direne bileceğim
Mucize bir elin uzanmasını beklerken
Geleceğim için umutlar saklı hala yüreğimde
Sevdiklerimle birlikte mutlu bir yuvada

Ve sen gündüz gece yolumu bekleyip duracaksın
Umutlarını yitirmeden ve sabırla
Her günün sabahına güneş doğduğunda
Umutla sisli dağların tepesindeki
Bulutların dağılmasını bekler,
Her an kapını çalacağımı hayal edersin sevdiğim

Vasıf’ım En sevdiklerim
Sabahlara kadar
Uykusuz yolumu gözlüyorlardır
Umut güneşi belirirse şafakta
Allah’ım kurtulma sevinciyle
Birden haykırıp inletirsem dağları
Çığ düşmesin ne olur yollarıma
Tüm geleceğim umutlarım yok olup gitmesin
Olmayacak çığlar yıkıp geçerse yollarımı
Ne umudum kalır nede yaşam
Hiç bir kulun yok olmasın umutları
Sevenlere acı ağıtlar söyletme Allah’ım

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
03.04.2021 ÇUMARTESİ