Kar Yağarken Şiiri - Kemal Berk

Kar yağarken bir hal olur garipler
Sevinsin mi, üzülsün mü bilemez
Öğün vakti, aş bulamaz bebeler
Anaların gözyaşları kesilmez

Ne giysin de çocuk çıksın dışarı
İncecikten elbiseler ısıtmaz
Canı ister dışarıda çıkmayı
Yalın ayak şu dışarı da gezilmez

Beyaz kar’ı şu camdan da görürler
Kartopunu oynamayı istemez
Oynayınca hastalığa düşerler
Keyif ile eğlenmeyi bilmez

Akşam olur karanlıkta kalınır
Odun ile şu evlerde ısınmaz
Boş siniye tüm çocuklar toplanır
Yok ki bir şey Ana baba yiyemez

Üçü beşi bir arada yatarlar
Bedenleri rahatlayıp uyumaz
Kuşlar gibi tedirgince uyurlar
Sabahları uyarmaya kıyılmaz

Hakk diyerek dua eden insanlar
Hakk emrine bir kerede uymazlar
Orda burda fetva veren şu canlar
Kemal’erip fakirleri anlamaz