Kar Yağar Başına Şiiri - Kasım Kobakçı

Öyle zor durumlar var ki,
Sonsuz bir çöl denizinde olduğunu sanırsın,
Ne gölgesine sığınılacak ağaç,
Ne hayat bulacak su kaynağı,
Ne de el uzatılacak insan.

Etrafını sarar cehennem alevleri,
Yaşamın olgunlaşmamış güzellikleri,
Annesiz, yalnız ağlayan bir bebek,
Bütün mevsimler kar, fırtına ve kış,
Anlamını kaybeder gün ışığı,
Kanadı kırık mücadele eder,
Yalnız ve garip bir kuş.

Ne faydası var boşlukta feryat etmenin?
Kim hisseder annesiz ağlamanın acısını?
Hiç bir şey geri getirmez gidenleri,
Çıban gibi kalır soldurduğun güller,
Hayatın boyunca ağrıyan göğsünde,
Kar yağar başına, yangın çıkar yüreğinde.