Kar ve Nar Şiiri - Nihat Malkoç

Aşkın ateşinde yandık
Uzar sonsuzluğa yollar
Bir çift güzel söze kandık
Düşlerimi sarar kollar

Olur mu yalandan harman?
Umuttur vuslata derman
Haktan gayri yoktur ferman
Söyler hakikati diller

Birler bin olurken canda
Güller açar gülistanda
Canlanır mâzi destanda
Vahdette bir olur iller

Sevda yükü güldür bize
Nefreti getirir dize
Geceler çıkar gündüze
Döner gözyaşına seller

Hasret kül eder gülleri
Sevda söyletir dilleri
Yakınlaştırır elleri
Yandıkça gül olur teller

Zemheride üşürken kar
Mektuplar pula dert yanar
Ne fısıldar közlere nar?
Vahaya dönüşür çöller

Kaybolur ayda karanlık
Ömür dediğin bir anlık
Bâki kalsın âh yârânlık
Pula kul olmasın kullar

Arılar çiçek toplasın
Bebek beşikte hoplasın
Gönlünü huzur kaplasın
Petekten süzülsün ballar

Hasretin gözümde tüter
Yaşanan gün dünden beter
Nabzın atsa bana yeter
Küllerinden doğsun güller