Kar ve Ateş Şiiri - Poyraz Özbey

Dışarda yağan kar, içimde yanan ateş,
Biri üşütür tenimi, diğeri yakar nefes nefes.
Biri sessizce örter yolları,
Diğeri küllerinden doğmayı bekler.

Gökyüzü beyaza bürünmüş,
Benim içimde kışa inat bir alev.
Zaman donar soğuk rüzgârda,
Ama içimdeki yangın hiç sönmez.

Kaç mevsim geçse de üstümüzden,
Kar erir, buz çözülür belki.
Ama içimdeki ateş,
Adını her andığımda yeniden yükselir..