Kar Türküsü Şiiri - Kağan İşçen

karlı bir yolda yürümeyi düşlemek
istemek seni
ayaklara kara sular ininceye dek aramak

yol uzun
belki uçsuz bucaksız
el etek çektim tüm misafirlikten
artık bir tek ölümdür ev sahibim
dağ türküsü söylerken üşümek gibi
yanımda olsun ıslak soğukluk yokluğun
sen konar göçer
yokluğun bende

ben demek
ay ışığı gölgesinde
yaşaması yokluğunun
batmak kara buza
dağ havası almak

ben demek
yalnız senin için

bir gece denizini merakla beklemek
göze almak donarak ölmeyi
kar çiçeği bellemek aşkı
çiçek çiçek buzlanmak belki ellerinle
yerine göre belkileşmek
kirpiklerimde topak topak kar
çığlarına sarınsam sönmez ateşim
ateşim derinde
her nefes büyüyen çığdır özlem

çağrılıyım beyazlığına
esmer yüreğimin kar tanesi
baharın tek muştusu senin sesin
kardelen yürekli neşesi öksüz dağların
karına boranına tipisine boyun büktüğüm
el avuç açtığım uğultusuna

bilirim
eli kulağında kavuşmamızın
hele bir açılsın gökyüzü
değsin güneş dizlerimin dermanına
uzak yolları yakın eder türkümüz

dumanlı başım ister seni
sonsuz arzu kar serinliği
ağlasam donar gözyaşım tenimde
kaç ağıt eskidi bilsen dudaklarımda
sonu bellisiz bu aşkın bir canım sana
ayrılık dağların malumu
looooo berde loooooo
looooo berde
kar tanesine aşık çobandır adım
in cin kurt kuş bilir namımı
rüzgardandır kepeneğim
loooo berde loooooo
dam loğlar ellerim gözlerim kar
aklım her daim sende

ayak izlerinin közünde demlenir çayım
saatim zamanım yok poyrazdır evim
zerren düşse deeeyyy şu haylaz dağlara
çıtır çıtır alevlenir düşlerim
gerisin geri dönüşlerim

loooo berde looooo
deheeeey mi deheeeeeyyy
bitmesin hiç kış yağsın hep kar
çıkışım yok
yollarım kapalı
adını ağzıma almam yazın baharın
olsun
ne çıkar
dağlarda kar
yüreğim dağlar
yollarda kar
gözlerim durmaz ağlar
hasretin kırmızı
yanar mı yanar
ta ötelerde
karın bittiği yerde