Kar Senfonisi Şiiri - Celil İlbeyi

Bugün ilk defa karın yağışına şahit oldum.
İlk defa dokunabildim yere düşmeden kara.
Tuttum avucumda karı ki eridi hemen sonra.
Her bir tanesi farklı, her bir tanesi ayrı güzel…

Kar yağarken sessiz yağarmış bugün öğrendim,
Üşümezmiş insan hele bir de divaneyse dışarıda.
Milyarlarca kar tanesi süzülerek düşerken yere,
Sanki bir orkestra için bestelenmiş müzik yapıtını,
Sessiz bir şekilde seslendirirmiş, onu öğrendim.

Sen de ağlarken sessiz ağlarmışsın gözlerinden anladım.
Onca insanın arasında dökmezmişsin yaşlarını.
Bir ben görmezmişim ama bir ben tutarmışım yasını.
Oysa anladım nafileymiş çok bilmek her şeyi,
Çünkü her şeyin sevmek olmadığını, en güzel sende öğrendim.