Kar Senfonisi Şiiri - Gülşen Şenderin

KAR SENFONİSİ

İstanbul’da bir beyaz örtü, düşler ötesi
Bembeyaz karlarla kuşatıldı her yer bugün
Korona yasağına, kar beyaz direnişi
Ne yazık, o eski İstanbul değil bildiğin
Bu sevgi gününde, aşkla öpelim güneşi.

Göksel bir gizemdir, hiç eskimeyen kar aşkı
Yedi Tepe’den, içli şarkılar söyler rüzgâr,
Aşkımıza yazılmış şu an çalınan şarkı.
Sevgidir en büyük varsıllık, en kutlu bahar
İstanbul bembeyaz, buğusuyla yağmada kar.

Aşk oduyla düşünmek seni bu yağan karda
İstanbul biziz, ‘Kızkulesi Aşıkları’ biz
Bu yağış, bu ipeksi dokunuş dudaklarda
Göğün bahşettiği, bu kar gülleri sevgimiz
Şiir gibi açan… Boğaz’da, sen ben ve deniz.

Büyülü bir aşk gibi, kül mavisi İstanbul
Kar türküleri ezgileşir Anadolu’da
Açlığa direniştir canlılarda, don, buzul
Lotus gizemle, bahar bekleyişinde gölde
Kar ötesi düşler, umut ateşinde gönül…

Bir sevgi taşkını kar, nehir kıvrılışında
İşveyle salınıp giden büyülü bir kadın,
Hiçliğe yürüyen, varoluşun en başında
Mavi bir sessizlikte; yıldızların, mehtabın
Amansız yağdı kar, ortasına aydınlığın…

GÜLŞEN ŞENDERİN