Kâr reçetesi... Şiiri - Hasan Belek 2

​Onlar,
camdan kulelerin gölgesinde oturanlar,
kâr hanelerini tartan beyaz önlüklü baronlar.

Diyorlar ki:
"Hayat kırılgandır."
"Hastalık kaçınılmazdır."
"Şifa, bizim parlak kutularımızdadır."
​Ve biz inandık.

​Bize güneşi unutturdular.
Gökyüzünün altın damlasını,
damarlarımıza yürüyen o cömert D vitaminini.
"Sakının!" dediler,
"Gölgede kalın, örtünün!"

Biz de gölgeye sığındık,
ve paslandı kemiklerimiz.
​Bize toprağı unutturdular.
Portakalın direncini, limonun gücünü,
o keskin, hayat dolu C vitaminini.

"Ekşidir!" dediler,
"Mideye zarar!"
1000 ml geçme derler.
Biz de tatlı yalanlara kandık,
ve düştü bağışıklık kalemiz.
Oysa üst solunumda otuz bin elli bin ml içtim.
D vitamini de öye!
Anında düzeldim.

​Ve iyot...
Ah o eski dost, okyanusun tuzu!
Anamın yarama sürdüğü o kahverengi mucize...
Onu "zehir" diye yazdılar kitaplara,
"modası geçmiş" dediler,
"sadece guatr içindir."

Unuttuk bedenin her hücresinin ona muhtaç olduğunu.
​Çünkü onlara sağlıklı değil,
"müşteri" lazımdı.
Kronik yorgunlar,
sürekli öksürenler,
neşesi sönükler lazımdı.

​Sonra reçeteyi yazdılar:
Al sana ateş düşürücü!
(Ateşi söndürür ama yangını besler.)
Al sana ağrı kesici!
(Acıyı uyuşturur ama kökü görmezden gelir.)
Ve al sana o kör silah;
dostu düşmanı ayırt etmeyen,
bedenin son askerini de öldüren
antibiyotik!

​Bir avuç kimya yuttuk her sabah.
Zengin ettik onları.
Hasta kaldık.
​Ama ben,
on yıl önce yırttım attım o parlak kutuları.
Reddettim o cam kulelerin gölgesini.

Çıktım güneşe,
sıktım limonu suyuma,
ve barıştım denizlerin tuzuyla.
​Bakın buradayım.
On yıldır tek bir gün bile esir düşmedim onlara.
On yıldır o sahte şifaya muhtaç olmadım.

​Anladım ki,
şifa çok kolaymış.
Şifa bedavaymış.
Ve baronlar,
en çok bundan korkarmış...

​Hasan Belek, 28 Ekim 25 - Akçay