Kar Kur(u) du Şiiri - Abdullah Korkmaz Aki

Kar kur(u) du

Ağza alınmayacak sularda kağıttan

Gemi batırdığım yıllardı ki

Anlamları kamyonlara yüklerdik...

Kumun suyu sızardı paslı aralardan

Kumun suyu temizdi ama içilmezdi

Sadece pişmiş aşa katılırdı çoğalması için.

Her an çıkagelebilir biri ve hakkımızda

Bişeyler bile de bilir hissi vermek için işte

Bu kumun suyu kurutulup kullanılırdı

Ben susardım...

Dahası göğsümü açardım ürperişimi

Ve çarpıntımı göstermek için emdiğim darbelerin

Posaların adına, izleri izin vermedi bir çok

Kalabalığa karışmama.

Zaman bu gölgelere bişey yapamaz demişti ya

Hacivat çelebi asıl zaman bu kayalara bişey yapamaz

Zaman kayadan bişey koparamaz

Çarpar ve kayar sadece bu yüzden

Köylüler geç yaşlanır.

Elbiselerine toprak desenini ise kim çizer

Bilinmezken

Susmalıyım derdim hep ben...

Hep hayret edilecek bişeydi ki hayat

Çıtası kabiliyetli öyle yükseldi öyle yükseldi

Uçurtma oldu artık

Hayali yeterince kas yapmamışsa bizi bile

Tanımaz.

Bunu anlatırken hevesi körelmişlere

Su buzdan ayakizlerini silerdi

Soru kendi kendini bilerdi

Muhatabına batsın için

Onun acısından çıkardığı sesler

Bastırır arkasına bıraktığı ayak seslerini

Üzerine çıkar ayrı bir zemin halini alır

Bu sadece uzaklarda anlaşılır

Zaten uzakta uzak harici herşey anlaşılır...

Zamanı seyreltmek ya da içinden çıkıp

Seyretmek zamanı

Mümkün değilse de

Ortasını kazmamalı onun

Nasılsa yaptığım gibi boş saksıları sulamak

Ya da boş askılara bakmak

Delirmemeye çalışmak ateşe bakıp

... ak 7407 b. şebap