Kar kadar beyaza mektup

Bu aralar çok özledim seni senin olmayan bir kalbe sahip boş beleş gezen serseri gibi sokaklarda gezen bir adam oldum şimdi özür dilerim seni unutamadım tabi bu hatanın sahibi benim ama kurabiye canavarın seni çok özledi bugün ilk kez bulunduğum şehire kar yağdı bir süre daha buradayım sana bunu yazmak istedim milena olmasanda sevgili sevdiğim yağan karda aklıma düşen senin sahibisin sevgili sevdiğim çok akla yatkın olmayan işlere bulaşıp seni çok üzdüğümü biliyorum pişmanlığıma affın olmıcak olsa dahi küçük civcivim bilmeni isterim senin yanında harcadığım zamanın her zerresine muhtacım şu sıralar seni deliler gibi severek yaşayan bir adam olarak ölmeyi kendime sır edinmeliydim tabi ama aşk baki kaldığı dünyaya senide benide bir çok aşk gibi sokaklara gömüceğine eminim okuduğunu bilmiyorum belki okursun diye satırlarımı şununla tamamlamak isterim sevgili sevdiğim ateş kadar acıttın bugün yağan karı ilk kez görmüşcesine senin yüzündeki mutluluğu hatırlar kadar sevdim sokaklarına gelmekten bıkmicakcasına sahiptin bana pişmanım keşke düzelse ama ne ateş cennete ne cennet cehenneme düşmicek kadar belli sonumuz senin hasretinle sensiz günlerde suç ortağım hasta değilim delide değilim acı çekmeni istemem gögsümden akan yaşları dokunduğum tuşları bide kalbimi bırakıyorum şuradan sana seni çok özlüyorum...