karlar;
güzden kalan
o bulanık izleri siler,
yere en güzel sayfaları sererdi
biz yenilerini çizelim diye...
karlar;
doğanın gizemi
baharın müjdecisiydi,
saklardı içinde o mavi kardelenleri
biz güneşten önce bulalım diye...
karlar;
bir masaldı
ocak başında pöstekide
iki kadeh kırmızı şarapla anlatılan ki
biz nefes nefese sarılıp aşkı aşalım diye....
Fikret Turhan-Yalova,
26.02.2016
Kayıt Tarihi : 26.2.2016 10:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!