Sabahın ardına düşünce kardaki keder
Bir zambak öfkesiyle toprağa koşuyorum.
O kadar asûde, o kadar masum ki gökler,
Bir ben, bir leke ruhumla kirleniyorum.
Gördüm. Kucağında canhıraş kar hüzünleri,
Demek ki son yoldaşım bu mevsimin yanında,
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Devamını Oku
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta