Sabahın ardına düşünce kardaki keder
Bir zambak öfkesiyle toprağa koşuyorum.
O kadar asûde, o kadar masum ki gökler,
Bir ben, bir leke ruhumla kirleniyorum.
Gördüm. Kucağında canhıraş kar hüzünleri,
Demek ki son yoldaşım bu mevsimin yanında,
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta