Kar Günleri Şiiri - Sefer Keskin

dün bir dostum söyledi
sizin oralara kar yağmış
bembeyaz olmuş koca şehir
yollar caddeler bahceler
her yeri kar kaplamış...
pencereden kar'ı seyretmek hoşmuş ama
dışarda çok soğuk varmış...
akşam haberlerde söyledi
otuziki kişi soğuktan donmuş...

şimdi nasıldır oralarda ekmek kavgası
nasıldır sabahın kör soğunda yollara düşmek
karda buzda ayazda nasıldır hayat...
nasıldır yaşamak...
ya sen ne yapıyorsun birtanem...
üstüne birşey alıyormusun...
ellerin yüzlerin üşüyünce
kirpiklerine karlar düşünce
soğuktan kızaran yanaklarını
nasıl ısıtıyorsun...
bak bende sana bir şiir yazdım
istersen onuda al üstüne
henüz yeni çıktı bu cümleler
içimdeki yangın yerinden
hani beni yakıyorya
belki seni ısıtır biraz...

sende bizim oraları soracak olursan eğer;
ben hala şairimin sözlerinde takılık yaşıyorum...
öyle güzel ki bizim oralarda havalar...
şairim gibi (Orhan Veli KANIK) aynen
insanın mahvolası geliyor...
yine biraz önce dışardaydım
bahar değil yaz değil amma;
bahardan yaza yolculuk eden bir hava var...
hani çiçeklerde açmış olsaydı eğer;
hafiften esen şu meltem yelinde
sana buradan bahar kokuları göndermek isterdim
ama yinede boş durmuyor ellerim
bak avuçlarımda sunuyorum
güneş topladım senin için...
belki sahici bir baharda
çiçekte olur elimde
sana geldiğimde...

işte böyle birtanem..
sen eksi 25 lerde
ben artı 25 lerde
50 derece farklı yerlerde yaşıyoruz..
Ama,kim yanıyor kim donuyor
onu bir tanrı bir sen bir ben biliyoruz...
ben donmuşum temmuzda
sen yanmışsın zemer ayında
kimse bilmez...
kimse bilmez birtanem,kimse bilmez...
kimse kimsenin içindeki yangını bilmez, bilemez...
04/12/2010 Sefer Keskin...