Kar Gelince Şiiri - Seyfi Karaca

Nasil söylerim ki ben simdi
Gece zindan olmasa karanligin gardiyan kesildigini nasil derim
Cocukluk kadar uzak damlardaki dolunayi
Gün dogumlarina sabahin körü düsmüs ala safaklar sökerek
Yapragi dala dali agaca
Agaci koruluklara dogru sürükleyip götüren
Yarasi sarilmaz hüzünlere sessizligin fitili islemez
Eyvah bir güzergahin sisli sokaklar gezip viran kapilar yoran
Kendi üstüne kondurmaya kelebekti simsicacik yaz
Gelen de bir giden de nasil derim ki körpe cagiydin dün kadar
Bicilmis ekinlerden bir lokma yavan bir yudum su testisi güz tarllari
Kimsesizligin sordugu yalnizliklar teselli olsun diye sanki
Asma kilitlerde susup kalan
Serinden soguga sobasiz tütünsüz ocaksiz daglar diyari bozbelen
Söndü sönecek bir kibritin kara yazgisini ugruna katip
Beyaza boyanmis yana dolana cengi cerag
Ucusarak kar gelince ucuk degirmene ören setene issiz yollara
Her gidenden sürgün veren kervan yüküdür
Cigligi gökyüzünde bölüük bölük
Alli telli turnalar

Aralik / 20