Güzden kara kalmış kelebeklermişsin
yeğnilmişsin emerken kar her sesi
şaşmış kalmışsın akdeniz çocukları gibi
hiç kış görmemişsin ki...
tutunduğun erimiş
dokunduğun uçmuş
çiçek sanmışsın her taneciği
konduğun da konamadığın da
duymamış seni.
yaşamak demişsin
bilmediğin bir mevsimde
yaşlanmış kelebeklerin işi..
Yaşamak buzdan
bıçak yarası senin için
anlık dokunmalar kar geçitlerinde
erimeler öncesi.
kim yaşayabiliyor ki ertelemeden her anını
damağında kar kokusu
sonrası anımsamak
anımsamak sonrası...
Kayıt Tarihi : 26.10.2001 23:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!